Genoeg is genoeg!

Sinds ik in behandeling ben bij 'mijn' gynaecoloog, loop ik braaf ziekenhuis in en ziekenhuis uit. Ik vind mezelf een echte doorzetter en ga dan ook recht op mijn doel af. Wat was het een teleurstelling dat ik mij nogmaals bewust werd van het feit dat het leven zich niet laat plannen, en dat ik samen met 'Moffel' onze wens niet in vervulling kon laten gaan. Heel wat onderzoekjes kreeg ik voor mijn kiezen tot er besloten werd een kijkoperatie uit te voeren. Ik hoefde geen seconde na te denken en knikte volmondig toe. Mijn gynaecoloog wist toch wat het beste was en wat er allemaal moest gebeuren voordat we bezig konden gaan met onze wens?

Wat was mijn gynaecoloog lief toen ik na al het stoer doen of eigenlijk mezelf groothouden even veranderde in een klein meisje die binnen gereden werd op de O.K. De enigste die ik kende was hij en heel lief aaide hij dan ook over mijn arm en zei dat hij goed voor me ging zorgen. Langzaam sliep ik in en na het ontwaken was het eerste wat ik deed kijken naar de schade die was aangericht. Ik kon weinig zien, alleen het jodium en een aantal wondpleisters. Ik heb mij weleens beter gevoeld maar het hele team verzorgde mij erg goed. Het was heel erg fijn dat mijn gynaecoloog nog even kwam en vertelde wat er was gevonden. Ik bedankte hem uit de grond van mijn hart. Na een week zag ik voor het eerst de littekens en ik moet zeggen hij heeft het prachtig gedaan.

Na deze kijkoperatie en nog een laatste onderzoek wisten we dan ook dat we gingen beginnen met IUI. Ik vertrouwde hem zo door alles wat hij al voor mij had gedaan, droeg ik hem bij wijze van op handen. Veel had ik al gelezen over IUI en van de assistente kreeg ik nog enkele informatie, tips en de nodige spulletjes. Vol enthousiasme verliet ik voor de zoveelste keer het ziekenhuis.

Nu gaan we als het goed is volgende week beginnen met ronde drie en ook daar keek ik vol goede moed naar uit. Ik probeer zoveel mogelijk positief te blijven en dat lukt mij ook aardig, vooral met dank aan jullie lieve BB-ers.

De laatste tijd zit ik eigenlijk met heel erg veel vragen en vooral omdat ik zoveel ervaring hier op doe door jullie. Zo ook deze week, dat ik erachter kwam dat je niet met je eerste urine je ovulatietest moet gaan afnemen. Helemaal in paniek want stel je voor dat het daarom niet gelukt is en boos omdat mij verteld is dat ik de test het beste 's ochtends kon uitvoeren. Braaf volgde ik dit advies op niet wetende dat dit niet met mijn eerste urine uitgevoerd mocht worden. Zo zijn er wel meer dingen waar ik de laatste dagen mee rond loop wat mij niet duidelijk is toegelicht maar wellicht erg van belang kan zijn.

Na lang twijfelen , wikken en wegen heb ik besloten dat het genoeg is. Maandag bel ik de assistent om een afspraak te maken met mijn gynaecoloog en wil ik antwoorden op al mijn vragen die ik inmiddels op papier heb gezegd. Hoeveel hij ook voor mij heeft gedaan, dit gaat om mij, om ons en om onze wens. Ik zal niet meer volmondig knikken, me laten afschepen maar ik wil nu duidelijkheid, begrip en de tijd die ik nodig heb. Genoeg is genoeg, dokter!